Waarom jouw lezer helemaal niet zit te wachten op je briljante oplossing

‘Wat wil je dan?

Horen dat het allemaal kut is?‘

‘Ja’, antwoord ik. ‘Dat is precies wat ik wil horen.’

Als ik over iets zeur, dan antwoord mijn vriend altijd: ‘Komt wel goed’. En als ik pech heb komt hij vervolgens ook nog met een oplossing voor mijn probleem. De partypooper.

Ik zit daar helemaal niet op te wachten. En weet je wat? Jouw lezer ook niet. Die wil net zoals ik ook gewoon lekker kunnen zeiken.  

Maar daar schiet niemand toch iets mee op?

Oh, nee? De favoriete sport van Nederlanders is niet voor niets klagen. Kijk maar eens naar de reacties onder Facebookberichten. Of kijk op Reddit. Daar stromen elke woensdag honderden klaagreacties binnen in de wekelijkse zeurdraad.

Klagen lucht op. Dat is fijn.                    

Weet je wat niet fijn is?

Ik lijd aan migraine. En als ik mensen vertel dat ik een aanval heb krijg ik een van twee reacties. Of ze zeggen: ‘Oh, hoe komt dat dan? Heb je zoveel last van stress dan de laatste tijd?’ Of ze vertellen wat werkte voor hun moeder, voor hun schoonzus of voor die ene vriendin van een vriendin van een vriendin. Zucht.

Weet je hoe ik me daardoor voel? Alsof ik me moet verantwoorden. Alsof het mijn eigen schuld is.. Alsof ik niet alles al geprobeerd heb.

Ik voel me ongehoord en onbegrepen. En het enige dat ik op dat moment nodig heb is iemand die zegt: ‘Goh, wat rot voor je zeg.’

Niets meer en niets minder.

Maar wil je dan geen oplossing?

Natuurlijk wel. Niemand vindt het leuk ziek te zijn, af te moeten vallen of al maanden op zoek te zijn naar een betaalbare woning.

En als mijn neuroloog mij morgen belt en zegt dat ik een bananenschil over mijn voorhoofd moet wrijven tegen migraine, dan doe ik dat. En ja, als je het jezelf afvraagt: dat advies kreeg ik ooit van een familielid.

Of: als iemand van mijn lotgenotengroep vertelt dat ze het ketodieet volgt en nu nog maar een keer per maand migraine heeft in plaats van zes keer, dan probeer ik dat dieet uit. Zonder twijfel.

Wat is het verschil? Waarom dan wel?

Het verschil is dat die mensen verstand hebben van mijn situatie.

Omdat ze als arts gespecialiseerd zijn in ernstige hoofdpijnklachten, ze er wetenschappelijk onderzoek naar doen en elke dag patiënten zoals ik zien. Of omdat ze net zoals ik al jaren migraine hebben en ze last hebben van dezelfde symptomen als ik.

In tegenstelling tot mijn vrienden en familie die graag willen helpen, zijn ze experts.

Wil je dat jouw potentiële klanten jouw oplossing aanpakken? Dan moet je jezelf er in je teksten ook neerzetten als expert.

Hoe zet je jezelf neer als expert?

Door te laten zien dat je je lezer begrijpt. Dat je weet hoe hun probleem in elkaar zit: hoe ze zich daardoor voelen en wat voor effect het heeft op hun dagelijks leven.

En hoe doe je dat?

Wat je ook doet: maak geen opsomming met pijnpunten en verlangens. Nee, ook niet op je salespage. En zeker niet onder de zinnen ‘Herken je dit?’ en ‘Stel je eens voor als’.

Je wilt een emotionele snaar raken: je lezers troosten. En er is niets zo kil als je problemen opgesomd zien in een simpel rijtje. Alsof het niets is.

Oké, zo dus niet. Maar hoe dan wel?

Storytelling. Oftewel: vertel een verhaal. In lopende zinnen.

Beschrijf een stukje uit het leven van jouw lezer: wat hij of zij deed of meemaakte, hoe dat voelde, wat er vervolgens gebeurde en hoe hij of zij zich zou voelen als het probleem opgelost was.

Je lezer moet denken: Wauw, ben jij mij? Stond jij vanochtend samen met mij op de weegschaal? Kun je mijn gedachten lezen?

Maar stop daar niet

Vertel niet alleen het verhaal van jouw lezer. Vertel ook je eigen verhaal.

Waarom weet jij hoe je lezer zich voelt? En waarom weet jij zoveel van het probleem? Heb je het zelf meegemaakt, heb je ervoor gestudeerd? En ook: hoe ben je tot de oplossing gekomen? Hoe weet je dat die oplossing werkt?

Dan denkt jouw potentiële klant: Bij hem of haar moet ik zijn.

Die snapt hoe het zit.

Die kan mij helpen.